Niniejsza monografia jest pierwszym w polskim piśmiennictwie tak kompleksowym opracowaniem poświęconym problematyce dobrej wiary w znaczeniu obiektywnym w unormowaniach kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W pracy ukazano doniosłość dobrej wiary w tym ujęciu na gruncie prawa rodzinnego. Autor, omawiając poszczególne kwestie, włącza się do toczącej się debaty na temat przyszłości klauzul generalnych w polskim prawie prywatnym, koncentruje się jednakże na zagadnieniach bezpośrednio związanych z materią unormowaną przepisami wspomnianego kodeksu. Opowiadając się za zastąpieniem w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym funkcjonującej obecnie klauzuli generalnej zasad współżycia społecznego przez takie pojęcia jak słuszność oraz dobre obyczaje, zwraca jednak uwagę na potrzebę zachowania koniecznej w tej mierze ostrożności oraz staranności. Optuje przy tym za pozostawieniem w unormowaniach prawnorodzinnych — jako charakterystycznych dla tego prawa — klauzul dobra dziecka oraz dobra rodziny.