Podejmując pracę nad tą książką zdawałem sobie sprawę z towarzyszącego temu przedsięwzięciu ryzyka. Ryzyka związanego z tym, że po pierwsze – nie byłem żołnierzem oddziału partyzanckiego „Spaleni”, po drugie - dysponowałem bardzo skromnym zasobem dokumentów pochodzących z 1944 roku, dotyczących tego oddziału i jego działalności, po trzecie – zabierałem się do pisania o wydarzeniach, które miały miejsce przed czterdziestu prawie laty. Okoliczności te określały metodę postępowania – oparcie się na relacjach uczestników i świadków opisywanych wydarzeń.