Książka jest próbą syntetycznej monografii zawodu oficera i może być traktowana jako swoista zachęta, a nawet prowokacja, do szerszych prac nad pełnowymiarowym studium w tym zakresie. Podjęcie tej problematyki wyniknęło z wielu inspiracji, wśród których należy odnotować potrzebę określenia kondycji korpusu oficerskiego – najważniejszej grupy społeczności wojskowej – u progu zasadniczej przebudowy kadrowej Wojska Polskiego. Cezura ta zbiega się zarazem z przełomem stuleci i tysiącleci, co stworzyło dodatkowy, niepowtarzalny kontekst analityczny. Zmienność zawodu oficera – zarówno w aspekcie substancjonalnym (konkretne parametry, warunki wykonywania; jak i receptywnym (obraz, prestiż, poczucie atrakcyjności itp.) – sprawiła ponadto, iż poza poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie jaka jest kondycja oficerów polskich przełomu wieku?, podjęta została próba namysłu nad predykcją wzorca osobowego oficera oraz jego roli publicznej w nadchodzących czasach.