Rzecz jasna

Biografia, doświadczenia, humanizm i wyobraźnia to materia, z której Stanisław Jasiński kształtuje swoje wiersze. W nich odsłania siebie. Pokazuje duchową przemianę, czyli drogę przez rozjaśniany mrok, ku świetlistości. Tego, co zajmuje go jako poetę nie mógłby ogarnąć język, który jedynie nazywa. Autor zatem przedstawia: wyraziście, przenikliwie. I tworzy spójny świat poetycki, do którego czytelnik musi znaleźć swoją ścieżkę: poprzez potoczysty rytm poetyckiej mowy, zdania o niepotocznej składni, zarysowane z oddalenia obrazy i zbliżenia szczegółów, poprzez symbole i metafory, a wreszcie znaki, które kierują ku rzeczywistości pozapoetyckiej. Jak się wydaje, nie jest trudno znaleźć tę ścieżkę, czyli odkryć właściwości języka poetyckiego autora „Rzeczy jasnej” i rozgościć się w jego wyobraźni.