Z kart wielkopolskiego albumu

Wojciech wrócił z wojny do Poznania dopiero w połowie 1919 roku. [...] Tak jak przed dwoma laty pod Verdun, gdzie „rzucił giwerę”, tak i tu pod Białymstokiem Wojciech „zrezygnował” z karabinu. Za połeć słoniny i tabakę dostał połatane spodnie i jupkę. W atmosferze ogólnego zamieszania, gdzie nikt nikogo o nic nie pytał, po tygodniu był w domu. Prusaków już nie było.

Fragment książki