Nić Ariadny

„Nić Ariadny dostałem i przeczytałem z zainteresowaniem. Dokąd ta nić prowadzi? Jaki Minotaur kryje się w mrokach Labiryntu? Zwierz melancholii? Wyobcowanie jednostki w latach dziewięćdziesiątych? Neurozy w warunkach transformacji? To chyba główny trop w tym notatniku recenzentki. Tu jest ona najwnikliwsza, najuważniejsza, odróżniająca autentyk od podróbki, odsłaniająca kolejne warstwy zbolałej egzystencji, odznaczająca się empatią. To spojrzenie krytyka, jego własne, poświadczone jego wiedzą, jego stylem, jego wrażliwością, jest tu najważniejsze. Stanowi nowe oświetlenie literatury tych lat, ostatniej dekady minionego tysiąclecia. Owego odsłaniania miejsc bolesnych przez pisarza, czasem pozorującego beztroską grę itp. Mistrzowsko do takich miejsc dociera i wtedy w krytyce zdarza się to, co najważniejsze - zrozumienie, porozumienie, duchowe zaangażowanie. A więc teksty o Krystynie Sakowicz (z tym mocnym końcowym zdaniem, po zobiektywizowanym opisie, o ciężkiej neurozie). To tekst o ostatniej powieści Tadeusza Nowaka. Bardzo ciekawe odczytanie książek Strumyka (tu konfrontowałem moją lekturę Łez - odmienną). Także krótki tekst o Durskim i bardzo piękne, głębokie odczytanie przedśmiertnych książek Krzysztofa Nowickiego. [...]”