Trzymam w dłoniach moją książkę i chociaż nie jest to dzieło obszerne, to cieszę się jak dziecko – choć mam już 55 lat. Wydanie tomiku zawdzięczam wydawcy – Panu Adamowi Marszałkowi, człowiekowi o wielkiej charyzmie i dobroci. Opublikować wiersze – to było marzenie mojego życia. Zostałam napiętnowana przez rówieśników w szkole określeniem „Inna", dlatego że moi rodzice się rozwiedli. Byłam dzieckiem, które boi się innych dzieci. Nie lubiłam świąt podzielonych na dwa domy – na dom rodzinny, tu, w Toruniu, i dom w Krakowie, gdzie mieszkał tato. Od dziecka obserwowałam, jak cierpią moi rodzice. Postanowiłam w dorosłym życiu pomagać ludziom. Chciałam zostać pielęgniarką, niestety, nie udało mi się zrealizować tego marzenia. Cierpienia ludzi chorych na raka odebrały mi odwagę bycia z nimi do końca. Zostałam asystentką stomatologa i w tym zawodzie pracowałam całe życie. Dzień mojego ślubu pojednał rodziców, jednak wcześniejsze przeżycia wdarły się głęboko w mój umysł i serce. W tomiku nie opisuję życia, ale moje refleksje związane z uczuciami miłości, smutku, cierpienia, samotności i nienawiści. Żeby zrozumieć, czym są te uczucia, musiałam je przeżyć. Chylę głowę przed tymi, którzy będą ten tomik czytać...

anilah