Polityka zagraniczna Rosji 1907–1914

Rewolucja 1905 r. zmieniła w znaczący sposób struktury państwowe i sytuację społeczno-polityczną w Rosji. Pojawienie się instytucji ustawodawczych – Dumy Państwowej i zreformowanej Rady Państwa oraz odnowionej Rady Ministrów, mimo że odpowiedzialnej tylko przed carem, świadczyły o tym, iż Rosja zrobiła krok na drodze ku monarchii parlamentarnej. Zmiany w życiu wewnętrznym nie pozostawały bez wpływu na sprawy polityki zagranicznej. Rosyjska opinia publiczna poprzez organy prasowe mogła zabierać głos w kwestiach dotyczących działań dyplomacji carskiej, przedstawiać swoje koncepcje odnośnie kursu i kroków, jakie powinna podjąć Rosja na arenie międzynarodowej. Czyniła to również poprzez swych przedstawicieli w Dumie Państwowej. Ówczesna dyplomacja rosyjska zanotowała osiągnięcia, które w tamtej rzeczywistości politycznej stanowiły zabezpieczenie dla państwa rosyjskiego i jednocześnie wskazywały kierunek dalszej polityki zagranicznej. W grę wchodził tu zawarty w 1907 r. układ z Anglią oraz kilka umów i traktatów z Japonią. Sukcesy dyplomacji rosyjskiej zostały przerwane w 1908 r. dokonaną przez Austro-Węgry aneksją Bośni i Hercegowiny. Po tym fakcie Rosja starała się odbudować swój prestiż zachwiany na arenie międzynarodowej. Na Dalekim Wschodzie owocuje to zawarciem kolejnych umów z Japonią w roku 1910 i 1902. W Europie następuje dalsze zbliżenie z Francją i Anglią. W samej zaś Rosji wciąż toczą się dyskusje nad ustaleniem kursu polityki zagranicznej. Kres im położył wybuch I wojny światowej.