W stanie wyższej konieczności. Wojsko w sytuacji konfliktu społecznego w Polsce 1981–1983
978-83-7780-121-5/Stanisław Kwiatkowski/2011/367
zł36.23
Tax included
„Trzecia fala demokratyzacji” dotarła do Polski na początku lat 80. ubiegłego wieku i z siłą tsunami uderzyła w polskie stocznie. Po latach widać lepiej ówczesne zmagania w poszukiwaniu wyjścia z geopolitycznego zaplątania, w jakim znalazła się Polska. Dobrych wyjść nie było, obronę przed najgorszym wzięli na siebie wojskowi. To ich najświętszy obowiązek wobec państwa i narodu. Poprowadził ich najstarszy stopniem i stanowiskiem – gen. Wojciech Jaruzelski. Nie miał wyboru, każde wyjście z dramatycznego labiryntu było złe. Wybrał zło najmniejsze. Ci „rozumni szałem”, którzy wówczas ucierpieli, nie chcą do dziś się z tym pogodzić. Nie muszą, są u władzy i oskarżają. Autor tej książki też był kiedyś przy władzy, dosłownie, bo na jej przedpokojach. Z tego miejsca wiele można zobaczyć i usłyszeć. Zaczął w 1973 roku w Gabinecie Ministra ON w roli doradcy, jako najmłodszy w WP doktor nauk humanistycznych. Był tam podczas stanu nadzwyczajnego, zwanego wojennym. Wiedział, że kiedyś trzeba będzie zdać sprawę z tej obserwacji uczestniczącej. Z naukową pasją (habilitację obronił w 1978 roku) gromadził dokumentację i wszystkie dostępne informacje. Kiedy teraz czyta o wojskowych, o ówczesnej sytuacji wewnętrznej i zewnętrznej Polski różne uproszczone oceny, konfabulacje i zwyczajne kłamstwa – wie swoje i protestuje, jak może.
W stanie wyższej konieczności. Wojsko w sytuacji konfliktu społecznego w Polsce 1981–1983 Stanisław Kwiatkowski
978-83-7780-121-5/Stanisław Kwiatkowski/2011/367
Specific References
„Trzecia fala demokratyzacji” dotarła do Polski na początku lat 80. ubiegłego wieku i z siłą tsunami uderzyła w polskie stocznie. Po latach widać lepiej ówczesne zmagania w poszukiwaniu wyjścia z geopolitycznego zaplątania, w jakim znalazła się Polska. Dobrych wyjść nie było, obronę przed najgorszym wzięli na siebie wojskowi. To ich najświętszy obowiązek wobec państwa i narodu. Poprowadził ich najstarszy stopniem i stanowiskiem – gen. Wojciech Jaruzelski. Nie miał wyboru, każde wyjście z dramatycznego labiryntu było złe. Wybrał zło najmniejsze. Ci „rozumni szałem”, którzy wówczas ucierpieli, nie chcą do dziś się z tym pogodzić. Nie muszą, są u władzy i oskarżają. Autor tej książki też był kiedyś przy władzy, dosłownie, bo na jej przedpokojach. Z tego miejsca wiele można zobaczyć i usłyszeć. Zaczął w 1973 roku w Gabinecie Ministra ON w roli doradcy, jako najmłodszy w WP doktor nauk humanistycznych. Był tam podczas stanu nadzwyczajnego, zwanego wojennym. Wiedział, że kiedyś trzeba będzie zdać sprawę z tej obserwacji uczestniczącej. Z naukową pasją (habilitację obronił w 1978 roku) gromadził dokumentację i wszystkie dostępne informacje. Kiedy teraz czyta o wojskowych, o ówczesnej sytuacji wewnętrznej i zewnętrznej Polski różne uproszczone oceny, konfabulacje i zwyczajne kłamstwa – wie swoje i protestuje, jak może.