Autorka zadała sobie trud odtworzenia dynamiki przemian, jakie miały miejsce w Polsce Ludowej, i to nie tylko w sensie chronologicznym, ale również, co ważniejsze, usiłuje odnaleźć w dokonujących się przemianach jakiś charakterystyczny wzór, jakąś prawidłowość dynamiki systemu, która musiała doprowadzić do jego destrukcji. Nie usiłuje przy tym dokonywać ocen tego ustroju według kryteriów słuszności, sprawiedliwości, wolności, skuteczności ekonomicznej, praw obywatelskich, pryncypiów etycznych, religijnych itp., co nieraz już czyniono w innych pracach, ale zadaje sobie pytania praktycznie ważne i poznawczo interesujące: czy socjalizm w Polsce stosował legalne środki działania? A jeżeli tak, to w jakim zakresie i w jakich sytuacjach politycznych? Czy można przyjąć, że dynamika ustrojowa socjalizmu ludowego zmierzała w kierunku coraz to większego legalizmu i tym samym „przygotowywała” sama dla siebie swój upadek