Proces globalizacji, będący w istocie centralizacją władzy na szczeblu ogólnoświatowym, prowadzi do eksploatacji środowiska w niespotykanej dotąd skali i tempie. Obok kryzysu ekologicznego coraz wyraźniej odczuwany jest deficyt społecznego zaufania do decydentów politycznych, instytucji państwowych i organizacji międzynarodowych. U schyłku pierwszej dekady XXI w. kryzys demokracji zbiega się z krachem światowych rynków finansowych i bessą gospodarczą. Konsekwencją tych zjawisk jest z jednej strony pogłębianie się apatii społeczeństwa w życiu publicznym, a z drugiej radykalizacja postaw (antyglobalizm, ekoterroryzm).
Wdrożenie i upowszechnienie dostępu do informacji, jasnych, zrozumiałych reguł podejmowania decyzji, dostępność do sądów w sprawach ochrony środowiska – to reguły stanowiące pewną alternatywę wobec obecnego stanu rzeczy, dające mieszkańcom możliwość współdecydowania – przy zachowaniu politycznego i społecznego status quo. Reguły te mogą przyczynić się do wzrostu zaufania obywateli wobec prawa i instytucji publicznych, a także do ograniczenia korupcji oraz innych patologii życia publicznego. Wiek XXI wymaga zatem gruntownych zmian w zarządzaniu środowiskiem. Konieczne staje się wprowadzenie, upowszechnienie i doskonalenie instrumentów, które umożliwią społeczeństwu szeroki udział w sprawach publicznych bez zbędnego formalizmu i wysokich kosztów.

Fragment książki