Praca ma zarówno wartość poznawczą, jak i utylitarną. Głównym osiągnięciem badawczym autora w sferze poznawczej jest identyfikacja, charakterystyka uwarunkowań oraz zasad i doktrynalnych założeń działań lotnictwa w sojuszniczych operacjach ekspedycyjnych. W przeciwieństwie do dotychczasowych prac z tego zakresu opracowanie to stanowi kolejny krok w kierunku osiągnięcia optymalnego modelu metodycznego dotyczącego analiz użycia lotnictwa w operacjach reagowania kryzysowego – zwłaszcza relacji między środowiskiem działań ekspedycyjnych, techniką lotniczą oraz wynikającymi stąd możliwościami i metodami użycia lotnictwa.

Z recenzji prof. dr. hab. Eugeniusza Zabłockiego

Zgadzam się z tezą autora, że współczesne siły powietrzne (lotnictwo w szczególności) stanowią niezwykle atrakcyjny instrument do prowadzenia działań militarnych. W nowych operacjach ekspedycyjnych, których cele nie są bezpośrednio związane z opanowaniem terytorium przeciwnika, użycie sił powietrznych daje możliwość elastycznego regulowania stopnia zaangażowania siły i wyważenia wywieranej na przeciwnika presji. […] Ponadto przy obecnym stanie techniki, a przede wszystkim w warunkach technicznej dysproporcji ewentualnych przeciwników, wykorzystanie nowoczesnych zasobów powietrznych daje możliwość ograniczenia, lub wręcz całkowitego uniknięcia, strat własnych. Te unikalne możliwości pozwalają na postawienie tezy, że siły powietrzne są obecnie podstawą zdolności NATO do prowadzenia działań ekspedycyjnych.

Z recenzji dr. hab. Adama Radomyskiego, prof. AON

SPISY TREŚCI