Sposoby organizacji czasowej w operze Victora Ullmanna. Der Kaiser von Atlantis
978-93-62942-46-6/Joanna Gaul/2014/168
zł30.19
Tax included
Przedmiotem badań w niniejszej pracy jest skomponowana do libretta Petra Kiena opera Victora Ullmanna Cesarz Atlantydy albo odmowa Śmierci, a ściślej rzecz ujmując: sposoby organizacji czasowej istniejące w owym, poddawanym oglądowi analitycznego, dziele, ich znaczenie oraz desygnaty w strukturze literackiej (librecie i didaskaliach) i muzycznej.
Nieobecność w polskiej literaturze naukowej poważniejszych publikacji na temat Cesarza Atlantydy stanowi (nie licząc kwestii osobistych, m.in. fascynacji twórczością Ullmanna) pośrednią przyczynę podjęcia przez autorkę badań nad tym właśnie dziełem. W obcojęzycznym piśmiennictwie naukowym opera Ullmanna niejednokrotnie była przedmiotem analiz (m.in. w pracach Ingo Schultza, uznawanego za naczelnego badacza twórczości Victora Ullmanna; jednakże autorka nie odnotowała podejścia analogicznego do przyjętego w swej pracy, stąd przyjmuje, że poruszane przez nią kwestie stanowią niejako novum.
Ze wstępu
Sposoby organizacji czasowej w operze Victora Ullmanna. Der Kaiser von Atlantis Joanna Gaul
978-93-62942-46-6/Joanna Gaul/2014/168
Specific References
Przedmiotem badań w niniejszej pracy jest skomponowana do libretta Petra Kiena opera Victora Ullmanna Cesarz Atlantydy albo odmowa Śmierci, a ściślej rzecz ujmując: sposoby organizacji czasowej istniejące w owym, poddawanym oglądowi analitycznego, dziele, ich znaczenie oraz desygnaty w strukturze literackiej (librecie i didaskaliach) i muzycznej.
Nieobecność w polskiej literaturze naukowej poważniejszych publikacji na temat Cesarza Atlantydy stanowi (nie licząc kwestii osobistych, m.in. fascynacji twórczością Ullmanna) pośrednią przyczynę podjęcia przez autorkę badań nad tym właśnie dziełem. W obcojęzycznym piśmiennictwie naukowym opera Ullmanna niejednokrotnie była przedmiotem analiz (m.in. w pracach Ingo Schultza, uznawanego za naczelnego badacza twórczości Victora Ullmanna; jednakże autorka nie odnotowała podejścia analogicznego do przyjętego w swej pracy, stąd przyjmuje, że poruszane przez nią kwestie stanowią niejako novum.
Ze wstępu