Znajomość literatur krajów Półwyspu Iberyjskiego jest w naszym kraju dość ograniczona. Wpłynęły na to rozmaite czynniki: oddalenie geograficzne, słaba znajomość języków iberyjskich, a nawet względy natury politycznej. W ciągu dwóch ostatnich stuleci opinie o literaturach iberyjskich kształtowane były nie przez przekłady, nieliczne i nie zawsze dobrej jakości, a raczej przez komentatorów: autorów opracowań, przewodników, podręczników czy artykułów w encyklopediach. To im zawdzięczał polski czytelnik wiadomości o utworach, do których nie miał bezpośredniego dostępu. Redagowane przez krytyków książki tworzyły na użytek czytającej publiczności pewien obraz piśmiennictwa krajów iberyjskich – nierzadko tendencyjny i stereotypowy, a przecież trwały. Przedmiotem zainteresowań autorki w prezentowanej pracy jest obecność i status wiadomości o literaturach Półwyspu Iberyjskiego, tzn. literatury hiszpańskiej i portugalskiej, jak również piśmiennictwa w językach mniejszości narodowych (literatury katalońska, galisyjska i baskijska; w wydawnictwach informacyjnych i popularnonaukowych.