Morowe powietrze cywilizacji
978-83-62942-38-1/Szczepan Kutrowski/2014/52
zł6.04
Tax included
Proponowana czytelnikom książka dr. Szczepana Kutrowskiego Morowe powietrze cywilizacji wyrosła z wieloletniej pracy nauczyciela akademickiego – wcześniej na Uniwersytecie Warszawskim, a ostatnimi laty na Uniwersytecie im. Jana Kochanowskiego w Kielcach (poprzednio Akademii Świętokrzyskiej). Jeśli trzeba by było ulokować dociekania naszego autora w przestrzeni ukierunkowań znaczeniowych, czyli aspiracji osobistych, to byłaby to zapewne socjologia inwariantów, czyli stanów rzeczy, które nawet przy określonym przekształceniu zmiennych pozostają niezmienne. Te właśnie aspiracje autora zadecydowały o tym, że jego wypowiedzi w ostatnich latach przybrały charakter literacki, uzyskały rytm i rym. Autor nie wyrzeka się też zainteresowań plastycznych, o czym świadczą wystawy jego płaskorzeźb. W taki oto sposób doszło do zdyskontowania przeświadczeń – wyeksponowanych ex post w niniejszej publikacji – o zasadniczej roli czynnika ludzkiego, związanego ze sztuką i z uczuciami, w cywilizacji. Wraz z wypowiedzią naszego autora, czyjeś wypowiedzi, dzięki temu że podkreśla się obecność w nich rytmu (wewnętrznej mowy nasyconej uczuciem; uzyskują nowy blask. Nie są one wtedy cytatem, bo dodano do nich przeświadczenie o ich prawdziwości tego, kto je przywołuje.
Morowe powietrze cywilizacji Szczepan Kutrowski
978-83-62942-38-1/Szczepan Kutrowski/2014/52
Specific References
Proponowana czytelnikom książka dr. Szczepana Kutrowskiego Morowe powietrze cywilizacji wyrosła z wieloletniej pracy nauczyciela akademickiego – wcześniej na Uniwersytecie Warszawskim, a ostatnimi laty na Uniwersytecie im. Jana Kochanowskiego w Kielcach (poprzednio Akademii Świętokrzyskiej). Jeśli trzeba by było ulokować dociekania naszego autora w przestrzeni ukierunkowań znaczeniowych, czyli aspiracji osobistych, to byłaby to zapewne socjologia inwariantów, czyli stanów rzeczy, które nawet przy określonym przekształceniu zmiennych pozostają niezmienne. Te właśnie aspiracje autora zadecydowały o tym, że jego wypowiedzi w ostatnich latach przybrały charakter literacki, uzyskały rytm i rym. Autor nie wyrzeka się też zainteresowań plastycznych, o czym świadczą wystawy jego płaskorzeźb. W taki oto sposób doszło do zdyskontowania przeświadczeń – wyeksponowanych ex post w niniejszej publikacji – o zasadniczej roli czynnika ludzkiego, związanego ze sztuką i z uczuciami, w cywilizacji. Wraz z wypowiedzią naszego autora, czyjeś wypowiedzi, dzięki temu że podkreśla się obecność w nich rytmu (wewnętrznej mowy nasyconej uczuciem; uzyskują nowy blask. Nie są one wtedy cytatem, bo dodano do nich przeświadczenie o ich prawdziwości tego, kto je przywołuje.