Poeta odchodzi od hermetycznej poezji ku twórczości otwartej na sprawy świata. W centrum zainteresowania znajdują się tu więc sprawy człowieka i pytania o granicę pomiędzy tym, co ludzkie, a tym, co ludzkim już być przestaje.
Autor zdaje sobie sprawę, że rola poety we współczesnym świecie – to poniekąd walka z wiatrakami. Jednak walka potrzebna, choćby wbrew nadziei. Bowiem poezja to „magia, która przetrwa nadzieję”.