Wbrew formułom tzw. poprawności politycznej, imigracja jest w Europie problemem realnym, a nie wymysłem ksenofobów. Z procesami imigracyjnymi nierozłącznie związane są kwestie zamieszek na tle etnicznym, śmiertelne wypadki imigrantów próbujących nielegalnie dostać się na terytorium Unii Europejskiej czy zjawisko handlu żywym towarem. Z drugiej strony widoczny jest proces starzenia się społeczeństw, spowodowany dramatycznie malejącym przyrostem demograficznym. Ideę polityki Unii Europejskiej wobec procesów imigracyjnych w pełni wyrażają słowa przewodniczącego Komisji Europejskiej, Romano Prodi: „Nie można być elastycznym wobec nielegalnej imigracji, ale legalną trzeba pielęgnować i szanować, bo jest skarbem starzejącej się i potrzebującej rąk do pracy Europy”. Całościowe podejście do zjawiska, jakim jest imigracja zakłada szeroki wachlarz działań, począwszy od środków charakterystycznych dla polityki zagranicznej, w tym współpracy ekonomicznej i politycznej, po działania w ramach spraw wewnętrznych i sądowych. Żadna z poszczególnych części polityki Unii Europejskiej wobec procesów imigracyjnych nie może samoistnie stanowić rozwiązania dla problemów imigracji. Tylko kompleksowe współdziałanie w ramach poszczególnych komponentów może dać odpowiedź na pytanie: „Jak skutecznie zarządzać migracjami?”. Przedstawiając politykę azylową, wizową i imigracyjną Unii Europejskiej oraz współpracę z państwami pochodzenia imigrantów i reakcje na zewnętrzne sytuacje kryzysowe, autor stara się odpowiedzieć na powyższe pytanie oraz nakreślić wizję zmieniającej się Europy.