Koncepcje bezpieczeństwa państw Europy Środkowej po 1989 roku
83-89886-72-3, 978-83-89886-72-9/Iwona Pawlikowska/2006/336
zł32.60
Tax included
Książka ta podejmuje ważny problem rozwoju koncepcji bezpieczeństwa państw Europy Środkowej po zakończeniu zimnej wojny. Mianem Europy Środkowej określa się tu Bułgarię, Polskę, Republikę Czeską, Rumunię, Słowację i Węgry. Autorka dokonała analizy szczegółowych koncepcji bezpieczeństwa państw regionu: koncepcji współpracy subregionalnej, koncepcji paneuropejskich, koncepcji euroatlantyckich i koncepcji integracji europejskiej. Rozwój poszczególnych koncepcji odbywa się we wszystkich państwach regionu w sposób równoległy, można zatem wyróżnić fazy rozwoju, wspólne dla każdej z koncepcji: formułowania, rozbudowy i implementacji (bądź doprecyzowania, bądź sporów). Analizowane koncepcje nie są rozłączne (autonomiczne; lecz komplementarne, współzależne. Różna jest natomiast intensywność i dynamika rozwoju każdej z nich. Koncepcje zapewniania bezpieczeństwa państw poprzez współpracę i/lub członkostwo w różnych instytucjach stwarzają możliwość artykułowania i realizacji interesów bezpieczeństwa tych państw na wielu forach, z których każde zajmuje się innymi aspektami bezpieczeństwa; wskazują też na nowe, postzimnowojenne pojmowanie bezpieczeństwa, zgodnie z jego szeroką definicją nie ograniczające się jedynie do wymiaru militarnego.
Koncepcje bezpieczeństwa państw Europy Środkowej po 1989 roku Iwona Pawlikowska
83-89886-72-3, 978-83-89886-72-9/Iwona Pawlikowska/2006/336
Specific References
Książka ta podejmuje ważny problem rozwoju koncepcji bezpieczeństwa państw Europy Środkowej po zakończeniu zimnej wojny. Mianem Europy Środkowej określa się tu Bułgarię, Polskę, Republikę Czeską, Rumunię, Słowację i Węgry. Autorka dokonała analizy szczegółowych koncepcji bezpieczeństwa państw regionu: koncepcji współpracy subregionalnej, koncepcji paneuropejskich, koncepcji euroatlantyckich i koncepcji integracji europejskiej. Rozwój poszczególnych koncepcji odbywa się we wszystkich państwach regionu w sposób równoległy, można zatem wyróżnić fazy rozwoju, wspólne dla każdej z koncepcji: formułowania, rozbudowy i implementacji (bądź doprecyzowania, bądź sporów). Analizowane koncepcje nie są rozłączne (autonomiczne; lecz komplementarne, współzależne. Różna jest natomiast intensywność i dynamika rozwoju każdej z nich. Koncepcje zapewniania bezpieczeństwa państw poprzez współpracę i/lub członkostwo w różnych instytucjach stwarzają możliwość artykułowania i realizacji interesów bezpieczeństwa tych państw na wielu forach, z których każde zajmuje się innymi aspektami bezpieczeństwa; wskazują też na nowe, postzimnowojenne pojmowanie bezpieczeństwa, zgodnie z jego szeroką definicją nie ograniczające się jedynie do wymiaru militarnego.