Oblicza polskiego systemu politycznego
978-83-7441-737-2/(red.) Barbara Krauz-Mozer, Katarzyna Sobolews
24,15 zł
Brutto
Do obszaru zjawisk społeczno-politycznych najczęściej penetrowanych w badaniach empirycznych politologii należą „zachowania polityczne”; przy czym, w zależności od sposobu zdefiniowania tego terminu, spotykamy w literaturze przedmiotu wiele różnych koncepcji tego zjawiska. Najczęściej, termin ten służy do oznaczenia wszelkich działań, werbalnych i niewerbalnych, jakie są podejmowane przez ludzi w sferze polityki, a więc przez ludzi walczących o władzę lub sprawujących ją; przy czym chodzi tu o władzę w wymiarze państwowym, co z kolei oznacza, że są to te sposoby zachowania, które odnoszą się do roli jednostki jako członka danej zbiorowości politycznej. Związanie polityki ze sprawami państwa skutkuje o wiele liczniejszymi konsekwencjami dla ludzkich zachowań, niż tylko te, dające się obserwować w kontekście rywalizacji o władzę. Państwo rozciąga swoje wpływy i wikła w politykę wszystkich członków danego społeczeństwa, tak że uczestniczenie w polityce jest udziałem każdego człowieka -obywatela, choćby już tylko przez fakt, że żyje w danym systemie politycznym, płaci (lub nie płaci) podatki, uczestniczy w wyborach (lub nie głosuje; podporządkowuje się (lub odmawia podporządkowania) obowiązującemu systemowi prawa itp. W konsekwencji uczestniczenie w polityce to tyle co branie udziału przez każdą jednostkę w procesie szczególnej i wyróżnionej interakcji społecznej, przy czym ów „udział” jest określony różnymi formami podejmowanych przez nią zachowań. Politolodzy najczęściej wiążą „uczestnictwo polityczne” z formalno-prawnie usankcjonowanym rządem, badając zachowania w sferze ograniczonej ramami systemu politycznego, to znaczy tego, co w tym systemie dozwolone, traktując zjawiska postaw i zachowań antyustrojowych – między innymi w postaci radykalnych ruchów i ugrupowań o charakterze ekstremistycznym, anarchistycznym czy terrorystycznym – jako anormalne i dewiacyjne. Jednakże dla wielu badaczy „uczestnictwo polityczne” to wszelkie zachowania związane ze sprawami formalnego rządu, także te, które przekraczają ramy legalności i nie są aprobowane w istniejącym systemie.
fragment wstępu
Oblicza polskiego systemu politycznego (red.) Barbara Krauz-Mozer, Katarzyna Sobolewska-Myślik
978-83-7441-737-2/(red.) Barbara Krauz-Mozer, Katarzyna Sobolews
Specyficzne kody
Do obszaru zjawisk społeczno-politycznych najczęściej penetrowanych w badaniach empirycznych politologii należą „zachowania polityczne”; przy czym, w zależności od sposobu zdefiniowania tego terminu, spotykamy w literaturze przedmiotu wiele różnych koncepcji tego zjawiska. Najczęściej, termin ten służy do oznaczenia wszelkich działań, werbalnych i niewerbalnych, jakie są podejmowane przez ludzi w sferze polityki, a więc przez ludzi walczących o władzę lub sprawujących ją; przy czym chodzi tu o władzę w wymiarze państwowym, co z kolei oznacza, że są to te sposoby zachowania, które odnoszą się do roli jednostki jako członka danej zbiorowości politycznej. Związanie polityki ze sprawami państwa skutkuje o wiele liczniejszymi konsekwencjami dla ludzkich zachowań, niż tylko te, dające się obserwować w kontekście rywalizacji o władzę. Państwo rozciąga swoje wpływy i wikła w politykę wszystkich członków danego społeczeństwa, tak że uczestniczenie w polityce jest udziałem każdego człowieka -obywatela, choćby już tylko przez fakt, że żyje w danym systemie politycznym, płaci (lub nie płaci) podatki, uczestniczy w wyborach (lub nie głosuje; podporządkowuje się (lub odmawia podporządkowania) obowiązującemu systemowi prawa itp. W konsekwencji uczestniczenie w polityce to tyle co branie udziału przez każdą jednostkę w procesie szczególnej i wyróżnionej interakcji społecznej, przy czym ów „udział” jest określony różnymi formami podejmowanych przez nią zachowań. Politolodzy najczęściej wiążą „uczestnictwo polityczne” z formalno-prawnie usankcjonowanym rządem, badając zachowania w sferze ograniczonej ramami systemu politycznego, to znaczy tego, co w tym systemie dozwolone, traktując zjawiska postaw i zachowań antyustrojowych – między innymi w postaci radykalnych ruchów i ugrupowań o charakterze ekstremistycznym, anarchistycznym czy terrorystycznym – jako anormalne i dewiacyjne. Jednakże dla wielu badaczy „uczestnictwo polityczne” to wszelkie zachowania związane ze sprawami formalnego rządu, także te, które przekraczają ramy legalności i nie są aprobowane w istniejącym systemie.
fragment wstępu