Leon Janta Połczyński (1867–1961) – minister i senator z Borów Tucholskich

Pisanie biografii wiąże się z przysłowiowym szukaniem igły w stogu siana. Uwaga powyższa odnosi się do przypadku, kiedy obiektem zainteresowania historyka jest osoba, która swoje długie życie spędziła pracowicie i aktywnie. Postać Leona Janty Połczyńskiego (1867–1961) idealnie odpowiada tak zarysowanemu wizerunkowi. Na jego niewątpliwy dorobek złożyły się m.in. następujące dokonania: aktywna działalność społeczna w polskim środowisku Pomorza Nadwiślańskiego jeszcze w okresie zaboru pruskiego, udział w szeregu inicjatyw zmierzających do uzyskania niepodległości przez Ziemie Zachodnie w dobie I wojny światowej, sprawowane w okresie II Rzeczypospolitej funkcje, w tym wiceministra w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej w latach 1919–1921 oraz ministra rolnictwa w pięciu kolejnych rządach w latach 1930–1932, a ponadto działalność polityczna w obozie polskich zachowawców i w charakterze senatora w okresie dwóch kadencji 1922–1927 i 1930–1935. Na co dzień mieszkał w podtucholskiej Wysokiej, gdzie gospodarował na areale 3 tysięcy hektarów ziemi.