Autor „wykazał nie tylko godne uznania opanowanie warsztatu naukowego i talent pisarski, a jest to już niemało, lecz także ową rozstrzygająca zwykle o wartości dzieła cechę. Jest nią umiejętność wyboru i konsekwentna realizacja zasadniczej koncepcji […] Zasadnicza teza Łazugi brzmi na pozór zaskakująco: Bobrzyński przegrał jako polityk, historykiem okazał się natomiast zwycięskim”.