Proza pamięci. Stanisława Vincenza pamięć i narracja

Praca ta stanowi próbę odpowiedzi na kilka ogólnych pytań dotyczących powinowactw pamięci i literatury: Czym jest pamięć dla literatury? Jak się objawia pamięć w literaturze i jakie miejsce w niej zajmuje? Jak sytuuje się pamięć wobec literatury i literatura wobec pamięci? I czy prawdą jest, że Mnemosyne jest matką Muz, a więc i literatury? Książka została podzielona na dwie części, co jest podyktowane chęcią ogólnego zarysowania rozmaitych możliwości ujmowania kategorii pamięci w prozie i ich konsekwencji, jakie mogą pojawić się w oglądzie teoretycznoliterackim oraz potrzebą praktycznego zastosowania zarysowanej poetyki w odniesieniu do wielorakich form pamięci wpisanych w dzieło Stanisława Vincenza. Książka ta ma zatem dwoisty charakter: teoretyczno- i historycznoliteracki. O ile jej pierwsza część skierowana jest głównie do teoretyków literatury, o tyle jej część druga adresowana jest przede wszystkim do historyków literatury oraz znawców i miłośników twórczości Yincenza.