Ryszard Ulicki zastrzega się we wstępie do tej książki, że wszystko, co w niej zawarł, to political fiction, nie dajmy się jednak zwieść temu zapewnieniu. Na „kolorowym jarmarku” polskiej rzeczywistości zajmuje on miejsce szczególne: był dziennikarzem, menadżerem mediów, działaczem różnych ciał i organizacji, posłem kilku kadencji i nieustannie – artystą! To jest pozycja człowieka stojącego dwoma nogami w dwu różnych światach i może dlatego widzącego wiele spraw lepiej albo inaczej. Na pewno Ulicki przerósł polskie standardy (i uprzedzenia) w łączeniu zaangażowania i dystansu, troski i luzu „przewodniej idei” i liberalnego stosunku wobec ludzi i życia. Niektórych to bardzo drażni. Poprzednia książka prozatorska pt. „Skandal sezonu” została wykreowana na skandal literacki, choć był to tylko wyraz wściekłości nieżyczliwych krytyków. Bo Ulickiemu wielu z nich nie chce przyznać prawa do mądrego mówienia o sprawach i zmartwieniach, jakie nas od lat otaczają. Dlatego proszę przeczytać te opowiadania bez uprzedzeń i zobaczyć, jak bardzo są one przenikliwe, dowcipne, smutne i spostrzegawcze w mówieniu o trudnym okresie transformacji. Starzy pisarze przegrali z tym tematem; młodzi coraz częściej próbują go ujarzmić, a Ulicki otworzył szufladę i pokazał, że od dłuższego czasu skutecznie bada Polskę dobrym pisarskim piórem.