Wiek XX widziany z Moskwy. Niech jednak będzie pochwalony!

Książka oparta jest wyłącznie o fakty. Fakty dwóch kategorii. Odnoszące się do wielkich procesów dziejowych i do życia osobistego, a niejako na tle ogromnych przemian. Autorka, silnie związana ze sferą rosyjskiej kultury i zajmująca poczesne miejsce na firmamencie moskiewskiej elity kulturowej, w zrozumiałej mierze poświęca szczególną uwagę właśnie wydarzeniom w sferze rosyjskiej architektury, sztuki czy literatury. Oczywiście obok polityki, która w państwie radzieckiego typu prawie zawsze oficjalnie decydowała o zakresie możliwości twórczych. Inna sprawa, że z upływem czasu w sposób mniej skrajny, dopuszczający takie przypadki, jak opisywana w książce podmoskiewska szkoła zakazanej twórczości plastycznej. Głównymi indywidualnymi bohaterami narracji są Polacy. Polska rodzina Bielutinów, w szczególności Ely Bielutin, mąż autorki. Wybitna indywidualność, potępiona przez przywódców KPZR- zwłaszcza pod wpływem znanego dogmatyka Susłowa- w wyniku ich wizyty na słynnej wystawie „Maneż 1962”. Wiele uwagi autorka poświęca jednak także świetnie jej znanemu środowisku twórców rosyjskich, częściowo podporządkowanemu obowiązującym regułom , lecz w każdym nieledwie okresie wydającemu z siebie postacie oryginalne, nie poddające się schematom. Bez względu na konsekwencje.