Aleksander Hirschberg – Hiszpania. Wspomnienia z podróży
83-85228-43-8/(red.) Cezary Taracha/brak danych/97
12,08 zł
Brutto
Tradycja polskich podróży na Półwysep Iberyjski sięga czasów średniowiecza. Do dalekiej Hiszpanii podążali wówczas przede wszystkim pielgrzymi pragnący nawiedzić grób św. Jakuba Apostoła w Santiago de Compostela oraz szukający wojennej sławy rycerze epoki reconquisty. W XVI–XVII wieku za Pireneje wędrowali nasi dyplomaci zabiegający o zwrot „sum neapolitańskich” oraz poparcie w walce z wrogami chrześcijaństwa, młodzi magnaci szukający ogłady na obcych dworach, zakonnicy reprezentujący swoje prowincje na kapitułach. W XIX stuleciu polska obecność w Hiszpanii staje się bardziej „masowa”. Wśród podróżników odnotowujemy wielu turystów i uczonych.
W takim charakterze przybył tu lwowski historyk Aleksander Hirschberg (1847–1907). W czasie swego pobytu za Pirenejami zwiedził on Barcelonę, Montserrat, Saragossę, Madryt, Eskurial i Toledo. Jego wyprawa miała charakter typowo turystyczny. Polski podróżnik, znudzony monotonią naturalnego i kulturowego krajobrazu Europy, szukał w Hiszpanii egzotyki, choć jako historyka interesowały go również echa dawnej wielkości monarchii królów katolickich. Chcąc zweryfikować funkcjonujące opinie i stereotypy wybrał się na corridę, oglądał dzieła mistrzów hiszpańskiego malarstwa barokowego, podpatrywał pracę tutejszej biurokracji, starał się zrozumieć istotę katalońsko-kastylijskiego antagonizmu. Swoje wrażenia, przeżycia, refleksje oraz ciekawe rozmowy ze spotkanymi ludźmi zawarł na kartach barwnej, nie pozbawionej humoru oraz ironii relacji. Wspomnienia z podróży pana Aleksandra ukazały się drukiem we Lwowie, w 1896 roku.
Aleksander Hirschberg – Hiszpania. Wspomnienia z podróży (red.) Cezary Taracha
83-85228-43-8/(red.) Cezary Taracha/brak danych/97
Specyficzne kody
Tradycja polskich podróży na Półwysep Iberyjski sięga czasów średniowiecza. Do dalekiej Hiszpanii podążali wówczas przede wszystkim pielgrzymi pragnący nawiedzić grób św. Jakuba Apostoła w Santiago de Compostela oraz szukający wojennej sławy rycerze epoki reconquisty. W XVI–XVII wieku za Pireneje wędrowali nasi dyplomaci zabiegający o zwrot „sum neapolitańskich” oraz poparcie w walce z wrogami chrześcijaństwa, młodzi magnaci szukający ogłady na obcych dworach, zakonnicy reprezentujący swoje prowincje na kapitułach. W XIX stuleciu polska obecność w Hiszpanii staje się bardziej „masowa”. Wśród podróżników odnotowujemy wielu turystów i uczonych.
W takim charakterze przybył tu lwowski historyk Aleksander Hirschberg (1847–1907). W czasie swego pobytu za Pirenejami zwiedził on Barcelonę, Montserrat, Saragossę, Madryt, Eskurial i Toledo. Jego wyprawa miała charakter typowo turystyczny. Polski podróżnik, znudzony monotonią naturalnego i kulturowego krajobrazu Europy, szukał w Hiszpanii egzotyki, choć jako historyka interesowały go również echa dawnej wielkości monarchii królów katolickich. Chcąc zweryfikować funkcjonujące opinie i stereotypy wybrał się na corridę, oglądał dzieła mistrzów hiszpańskiego malarstwa barokowego, podpatrywał pracę tutejszej biurokracji, starał się zrozumieć istotę katalońsko-kastylijskiego antagonizmu. Swoje wrażenia, przeżycia, refleksje oraz ciekawe rozmowy ze spotkanymi ludźmi zawarł na kartach barwnej, nie pozbawionej humoru oraz ironii relacji. Wspomnienia z podróży pana Aleksandra ukazały się drukiem we Lwowie, w 1896 roku.