Kodeks Hammurabiego i monarchia starobabilońska

Przechowywany w Musée du Louvre, pochodzący z XVIII wieku przed Chrystusem monument, inspiruje kolejne pokolenia historyków prawa, historyków sztuki i historyków starożytnego Bliskiego Wschodu. Ze względu na ogromny wkład, zapisanego na steli wykazu praw, który nakazał  Hammurabi, w rozwój światowej jurystyki sam kodeks budzi wciąż duże zainteresowanie badaczy. Nie można go jednak skutecznie analizować, bez choćby syntetycznego poznania historii regionu i dziejów monarchii starobabilońskiej. Próba ponownej analizy poszczególnych aspektów funkcjonowania dziedzictwa Kodeksu i przedstawienia ich w kontekście historii monarchii starobabilońskiej skłoniła autorów do zajęcia się tą problematyką. W szerszym rozumowaniu bez szerokiej i ponownej analizy Kodeksu i literatury poświęconej starożytnemu wschodowi nie ma szans na dalszy rozwój nauki. Celem niniejszej publikacji jest ponowna weryfikacja niektórych aspektów funkcjonowania tego niezwykłego dokumentu, wskazanie na wcześniej nie-podkreślane przez badaczy wątki dziedzictwa społeczności nomadycznych w Kodeksie i całej kulturze monarchii starobabilońskiej oraz próba przedstawienia odbiorcom znaczenia dziedzictwa tego niezwykłego państwa i samego Kodeksu.    

Ze Wstępu