Po zakończeniu pierwszej wojny światowej na terenie Galicji Wschodniej zderzyły się interesy państwowe dwóch żyjących obok siebie narodów: Polaków i Ukraińców. Konflikt rozstrzygnięto z bronią w ręku. Proklamowana we Lwowie jesienią 1918 r. Zachodnio-Ukraińska Republika Ludowa w toku tej wojny zdołała zorganizować własne siły zbrojne – Ukraińską Armię Halicką (Ukrajinśka Hałyćka Armija, UHA). Niniejsza książka jest próbą analizy struktury organizacyjnej, stanu uzbrojenia, wyposażenia i wartości bojowej UHA. Mimo ogromnych trudności organizacyjnych Ukraińcom udało się stworzyć stosunkowo silną i sprawną armię z liczną i bitną piechotą, dobrze wyszkoloną artylerią, lotnictwem oraz innymi rodzajami broni i służb. Struktura organizacyjna wojsk ukraińskich oparta na systemie samodzielnych kureni (batalionów; wchodzących w skład wzmocnionych artylerią brygad, okazała się odpowiednia do rodzaju prowadzonych działań. Przedstawione w niniejszym opracowaniu wyniki dociekań dotyczących problemów organizacyjnych UHA wykazują, że podczas walk w Galicji Wschodniej była ona godnym i często wymagającym przeciwnikiem Wojska Polskiego.