Tematem niniejszej pracy jest 10 pułk strzelców konnych, zaś jej celem przybliżenie jego dziejów od chwili powstania (październik 1921 r.) do przybycia na kontynent europejski w ramach sił koalicji (sierpień 1944 r.). 10 psk był jednym z dwóch pierwszych przed wybuchem II wojny światowej (obok 24 pułku ułanów) pułków Wojska Polskiego w pełni zmotoryzowanym. Pomimo specyficznego charakteru jednostki, wynikającego z połączenia tradycji kawaleryjskich z formami walki piechoty oraz sprzętem motorowym i pancernym, oba pułki do tej pory nie doczekały się pełnego opracowania w literaturze – stąd próba częściowego chociażby zapełnienia tej luki i stworzenia, w miarę możliwości, monografii 10 psk w latach 1918–1944. Ograniczenie czasowe zostało spowodowane bogactwem dziejów pułku (w ramach PSZ na Zachodzie istniał do drugiej połowy lat czterdziestych XX w.) oraz koniecznością uwzględnienia w opisie działań bojowych na kontynencie tła historycznego w odniesieniu zarówno do sił alianckich, jak i niemieckich.