Z dni chmurnych i górnych w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych

Każdy ma swoją historię, ale tylko nieliczni zastanawiają się nad nią. Pamięć sięga jednak zawsze poza granice doświadczeń własnej biografii. Bez wątpienia przewija się w tej książce wątek autobiograficzny. Przedstawia ona jednak nie tylko przeżycia, doświadczane indywidualnie, lecz również ukazuje, jak kształtowały się stosunki między ludźmi. W książce tej zostały utrwalone czasy, które od dawna już stanowią rozdział historii. Autor nie analizuje w tych wspomnieniach politycznego systemu władzy w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Jednak doświadczenia Autora są uwarunkowane w aspekcie społeczno-historycznym przez ustrój polityczny, który wywarł swoje piętno na tamtej epoce. Bez wątpienia był to czas, kiedy skuteczne działanie napotykało na trudności z uwagi na ideologiczne dogmaty, dominujące w podzielonej Europie. Autor dokonuje osobistego bilansu nie po to, by jedynie uwiecznić doświadczenia i zachowania, jak również błędy, lecz także przede wszystkim po to, by ukazać skomplikowaną drogę, jaka doprowadziła do porozumienia między Polakami a Niemcami i w końcu do uznania granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej.