SEJM BRZESKI 1653 r.

Stanisław Łempicki był uczonym polskim, którego nazwisko kojarzy się z dwoma ośrodkami naukowymi: Lwowem i Krakowem. Jako pierwszy w Polsce objął kierownictwo samodzielnej Katedry Oświaty i Szkolnictwa na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza, wokół której stworzył prężny ośrodek badawczy. Do dziejów humanistyki polskiej przeszedł przede wszystkim jako znawca kultury odrodzenia, chociaż prowadził także badania z zakresu historii wychowania i historii literatury. Jednak jego działalność na tych polach nie została dotąd dokładnie zbadana. Choć postacią Profesora Stanisława Łempickiego interesowali się między innymi tak wybitni znawcy przedmiotu, jak: Henryk Barycz, Stanisław Grzybowski czy Jerzy Starnawski, to brak było do tej pory całościowego ujęcia jego życia i twórczości. Powstałą lukę stara się wypełnić niniejsza rozprawa o Łempickim – człowieku i uczonym. Zamiarem autorki było przedstawienie sylwetki Profesora, ważnych wydarzeń w jego życiu, zaprezentowanie środowisk, które go ukształtowały i analiza całości jego dorobku naukowego. Jest to praca o człowieku skromnym, dyskretnym, może nawet nieco tajemniczym, którego osobiste losy łączą się z ważnymi wydarzeniami dla Polski. Postać tego zwykłego, a zarazem niezwykłego człowieka dalej jest interesująca, a jego poglądy i dorobek naukowy z zakresu historii wychowania zachowuje aktualność do dziś i dlatego wart jest przypomnienia i aktualizacji.