Niniejsza książka dotyczy obszaru studiów nad średniowiecznym dziejopisarstwem. Autor podejmuje w niej próbę ustalenia źródeł pomorskich, pruskich i inflandzkich w „Rocznikach Jana Długosz”a (do 1299 r.). Rozprawa zajmuje się przede wszystkim problematyką źródłoznawczą. Jednak swymi zainteresowaniami obraca się również w świecie wzajemnego przenikania się dwóch obszarów kulturowych: polskiego i niemieckiego, a podstawą terytorialną jest tu państwo zakonu niemieckiego. Zaprezentowane w pracy szczegółowe ustalenie źródeł przekazów Jana Długosza jest ważne zarówno dla określenia warsztatu pracy tego jednego z najwybitniejszych europejskich dziejopisów, jak i dla wykrycia zaginionych w późniejszym okresie utworów średniowiecznych, mogących poszerzyć bazę źródłową dla rekonstrukcji dziejów. W dużo szerszym zakresie dokładne ustalenie zabytków pisanych i sposobu przetwarzania ich informacji jest też istotne dla badań nad kształtowaniem się metody myśli historycznej epoki Długosza.