Praca pt. „Ugrupowania neoendeckie w Trzeciej Rzeczypospolitej” jest pierwszą monografią narodowego nurtu politycznego: potężnego przed 1945 r., potem zepchniętego na margines, obecnie przeżywającego swój renesans. Dokumentuje rozwój organizacyjny i koncepcje ideowopolityczne głównych ugrupowań odwołujących się po 1989 r. do tradycji endeckiej: różnych frakcji Stronnictwa Narodowego, Polskiej Wspólnoty Narodowej, Narodowego Odrodzenia Polski; prezentuje też sięgające okresu PRL korzenie współczesnej endecji. Oparta na szerokiej, a trudno dostępnej bazie źródłowej, próbuje odpowiedzieć na pytanie o źródła siły i słabości polskiego nacjonalizmu.