

Książka Henryki Ilgiewicz jest pracą trudną i niebywale gęstą merytorycznie. Napisana językiem jasnym i czytelnym pozwala jednak czytelnikowi na łatwe przedzieranie się przez gąszcz informacji. Jest to rozprawa należąca do tego typu fundamentalnych opracowań, które innych badaczy na lata zwalniają z konieczności wizyt w archiwach. Zaopatrzenie każdego studium w setki przypisów i odsyłaczy umożliwia pełną orientację w wykorzystanym zasobie archiwalnym i literaturze przedmiotu. Tabele i wykazy zawierające setki nazwisk stanowią wręcz indeks dziewiętnastowiecznej inteligencji wileńskiej. Z powyższych powodów wnoszę, że książka Henryki Ilgiewicz będzie publikacją starannie studiowaną i bardzo często cytowaną, zaś na jej podstawie powstanie wiele opracowań popularnych, które w taki czy inny sposób zawłaszczą dorobek autorki.
Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Zakrzewskiego
Książka Henryki Ilgiewicz jest pracą trudną i niebywale gęstą merytorycznie. Napisana językiem jasnym i czytelnym pozwala jednak czytelnikowi na łatwe przedzieranie się przez gąszcz informacji. Jest to rozprawa należąca do tego typu fundamentalnych opracowań, które innych badaczy na lata zwalniają z konieczności wizyt w archiwach. Zaopatrzenie każdego studium w setki przypisów i odsyłaczy umożliwia pełną orientację w wykorzystanym zasobie archiwalnym i literaturze przedmiotu. Tabele i wykazy zawierające setki nazwisk stanowią wręcz indeks dziewiętnastowiecznej inteligencji wileńskiej. Z powyższych powodów wnoszę, że książka Henryki Ilgiewicz będzie publikacją starannie studiowaną i bardzo często cytowaną, zaś na jej podstawie powstanie wiele opracowań popularnych, które w taki czy inny sposób zawłaszczą dorobek autorki.
Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Zakrzewskiego