Republika Łotewska należy do stosunkowo dużej grupy państw, które kształtowanie własnej państwowości rozpoczęly dopiero w XX wieku. Po raz pierwszy Łotwa uzyskała niepodległość w 1918 roku. 22 lata później została zajęta przez Związek Radziecki i w latach 1940–1941 oraz 1944–1991 funkcjonowała w jego składzie jako republika związkowa. Łotysze zaczęli odzyskiwanie niezależności 28 lipca 1989 roku, kiedy to Rada Najwyższa Łotewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej przyjęła „Deklarację o suwerenności państwowej Łotwy”. Niespełna rok później – 4 maja 1990 roku nowowybrany parlament łotewski przyjął deklarację niepodległości. Faktyczną niepodległość Republika Łotewska odzyskała 6 września 1991 roku, kiedy to Rada Najwyższa Związku Radzieckiego, obradująca po nieudanym puczu moskiewskim, uznała za nieważne uchwały włączające w skład Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich państwa bałtyckie – Litwę, Łotwę i Estonię. Decyzja Rady Najwyższej ZSRR jest o tyle ważna, że do jej podjęcia tylko nieliczne państwa zdecydowały się uznać niepodległość państw bałtyckich.