Pedagogia i pedagogika chrześcijańska opierają się na zupełnie innej antropologii zarówno filozoficznej, jak i teologicznej. Postmoderniści uznają antropologię za czysto materialistyczną i fizjologiczną. Uważają, że człowiek, cała jego osoba, jest do konsumpcji. Dla chrześcijan natomiast konsumpcja służy tylko do podtrzymywania życia, do jego ułatwienia i uprzyjemnienia. Zawsze musi służyć integralnej osobie i jej wyższemu życiu transcendentnemu i duchowemu. Postmodernizm jest poważnym wyzwaniem dla chrześcijaństwa, powodem sporu o miejsce Boga w kulturze i w życiu publicznym. Także sporu o prawdę o człowieku, który chce zająć miejsce Boga. […] Kościół odpowiada jednoznacznie na współczesne zawirowania i dyskusje w sprawie wychowania, głosząc niezmienną prawdę o życiu i człowieku. Propaguje i rozwija szkolnictwo na wszystkich szczeblach nauczania. Znaczący jest fakt, że obecnie szkolnictwo katolickie przeżywa renesans na całym świecie, zwłaszcza w krajach zlaicyzowanych, takich jak Francja czy Japonia, w których chrześcijaństwo jest religią mniejszości społeczeństwa.