Niepokojącym przejawem, kryzysem współczesnej rodziny polskiej jest jej nietrwałość. Rozwód jest ostatnią fazą kryzysu małżeńskiego. Rozbicie wspólnoty małżeńskiej a zarazem pary rodziców utrudnia realizowanie podstawowych funkcji rodziny. Niewątpliwie negatywną konsekwencją rozwodu małżonków jest narażenie dobra i interesów małoletnich dzieci. Sytuacje przedrozwodowe rodziców, w czasie rozwodu i po rozwodzie należą do negatywnych zjawisk wychowawczych, socjalizacyjnych i emocjonalnych, dostarczają dzieciom wielu traumatycznych przeżyć. Rozwód dla rodziców jest zakończeniem pewnego etapu życia, dla dzieci – czas pełen obaw, lęków i pytań o dalszą przyszłość. Rozpad rodziny wyzwala u dziecka z jednej strony postawę bierności, apatii, izolacji wobec rówieśników i dorosłych; z drugiej zaś tworzy postawę buntu i niechęci do rodziców. Dziecko przestaje się liczyć z opinią rodziców, z ich nakazami i zakazami. Buntownicza i wroga w stosunku do nich postawa jest jakby odwetem za zniszczone dzieciństwo, za utracone zaufanie i spokój, za cierpienia i smutek.