Wybrane problemy edukacjne – konfrontacje polsko-słowackie

„Pomimo znacznego dorobku historiograficznego dotyczącego dziejów międzywojennej Rzeczypospolitej, nie dysponujemy dotychczas opracowaniem zagadnień jej propagandy adresowanej do własnego społeczeństwa. Niektóre elementy oddziaływania propagandowego państwa pojawiają się w opracowaniach przy okazji omawiania doniosłych wydarzeń politycznych, np. przewrotu majowego, lub funkcjonowania niektórych ugrupowań politycznych, chociażby np. powstania Obozu Zjednoczenia Narodowego. Z wielkim więc zainteresowaniem i aprobatą należy odnieść się do pracy Elżbiety Kaszuby, która w sposób całościowy podjęła analizę politycznego oddziaływania aparatu państwowego na społeczeństwo po przewrocie majowym, gdy grupa piłsudczyków podjęła skoordynowane działania, w celu jego integrowania wokół struktur władzy cywilnej i wojskowej.[...]
             Oceniając całość pracy poświęconej propagandzie państwa w autorytarnym systemie Drugiej Rzeczypospolitej lat 1926–1939 należy podkreślić, że w sposób wielce kompetentny i uzasadniony źródłowo Autorka przedstawiła w niej szczególne zaangażowanie się instytucji wojskowych i tworzonych przez nie placówek naukowo-propagandowych w urabianie postaw społeczeństwa polskiego przed II wojną światową. Jej ustalenia w kwestii struktur aparatu propagandowego, zakresu kompetencji i działań władz cywilnych i wojskowych w Polsce lat 1926–1939 wskazują na stały wzrost udziału osób z wojska w instytucjach i akcjach propagandy państwowej. Z tych kręgów wychodziły dążenia do jej scentralizowania, a nade wszystko do uzyskania nadrzędności nad pionem władz cywilnych. Oznaczało to rozrost tendencji autokratycznego dyscyplinowania społeczeństwa”.