

W latach II wojny światowej świadomy stosunek do dziedzictwa historycznego objawiał się w afirmacji określonej tradycji. Wiązała się z tym tendencja do zaprzeczenia bądź utożsamienia się z rolą dziejową pewnych ważnych faktów historycznych, mających istotne znaczenie dla narodu polskiego i jego kultury. Wypowiadano się na temat wielu wydarzeń historycznych, które uważano za ważne, ze względu na to, iż miały one związek z ideą niepodległości. Stąd też w niniejszej książce zwrócona została uwaga na niektóre wydarzenia z końca trwania Pierwszej Rzeczypospolitej, które stanowiły próbę przebudowy tego państwa i ratowania go od upadku. Uważano je za aktualne w sytuacji zaistnienia od końca września 1939 r. okupacji ziem polskich oraz prowadzonych działań na rzecz odrodzenia niepodległej Polski po zakończeniu II wojny światowej. Zestawiano je nierzadko z okolicznościami wskrzeszenia Polski niepodległej w listopadzie 1918 r. Chodziło przede wszystkim o Konstytucję 3 maja oraz insurekcję kościuszkowską i rolę jej Naczelnika. Łączono te wydarzenia z faktem odzyskania niepodległego państwa polskiego i postacią Józefa Piłsudskiego, który stał się niejako drugim Naczelnikiem, tym razem Rzeczypospolitej wskrzeszonej po zakończeniu I wojny światowej.
W latach II wojny światowej świadomy stosunek do dziedzictwa historycznego objawiał się w afirmacji określonej tradycji. Wiązała się z tym tendencja do zaprzeczenia bądź utożsamienia się z rolą dziejową pewnych ważnych faktów historycznych, mających istotne znaczenie dla narodu polskiego i jego kultury. Wypowiadano się na temat wielu wydarzeń historycznych, które uważano za ważne, ze względu na to, iż miały one związek z ideą niepodległości. Stąd też w niniejszej książce zwrócona została uwaga na niektóre wydarzenia z końca trwania Pierwszej Rzeczypospolitej, które stanowiły próbę przebudowy tego państwa i ratowania go od upadku. Uważano je za aktualne w sytuacji zaistnienia od końca września 1939 r. okupacji ziem polskich oraz prowadzonych działań na rzecz odrodzenia niepodległej Polski po zakończeniu II wojny światowej. Zestawiano je nierzadko z okolicznościami wskrzeszenia Polski niepodległej w listopadzie 1918 r. Chodziło przede wszystkim o Konstytucję 3 maja oraz insurekcję kościuszkowską i rolę jej Naczelnika. Łączono te wydarzenia z faktem odzyskania niepodległego państwa polskiego i postacią Józefa Piłsudskiego, który stał się niejako drugim Naczelnikiem, tym razem Rzeczypospolitej wskrzeszonej po zakończeniu I wojny światowej.