Opowieści o rozbieraniu

Wracają o świcie
Do swych zamków z piasku
Nadzy trzej królowie
Właśnie
Kiedy kamień twardy
Sny przesypuje w klepsydrze
A stopy ich pogrzebane kurzem
A pachołkowie ich niewierni
I słabi
Umierają w drodze
Albo za proroctwem jawnogrzesznej
Odchodzą
Nadzy królowie
Bez złota w mieszku
I mirry
W żałobnych atłasach
Na zimnych drogach palili kadzidło
Aby ogrzać dłonie Wracają
Do domów z wyschniętym owadem na stole
W dalekim kraju
Za morzem
Nie znaleźli wiatru