

Świat poetycki Gnarowskiego to codzienność, przefiltrowana jednak przez wrażliwą na metafizyczny aspekt owej codzienności osobowość autora. Dla Gnarowskiego to wszystko, co go otacza ma jeszcze inny, niewidzialny, często nie poznawalny w sposób zmysłowy, wymiar. Życie ludzkie, na pozór sensowne, usystematyzowane, zrównoważone nawet – a więc zrozumiałe – dla poety jest skomplikowane, posiada szczególną tajemnicę, której nie można rozwiązać do końca, nawet jeśli jest się człowiekiem o wyrobionej – jak się rzekło – zrównoważonej duchowości.
Stefan Jurkowski
Świat poetycki Gnarowskiego to codzienność, przefiltrowana jednak przez wrażliwą na metafizyczny aspekt owej codzienności osobowość autora. Dla Gnarowskiego to wszystko, co go otacza ma jeszcze inny, niewidzialny, często nie poznawalny w sposób zmysłowy, wymiar. Życie ludzkie, na pozór sensowne, usystematyzowane, zrównoważone nawet – a więc zrozumiałe – dla poety jest skomplikowane, posiada szczególną tajemnicę, której nie można rozwiązać do końca, nawet jeśli jest się człowiekiem o wyrobionej – jak się rzekło – zrównoważonej duchowości.
Stefan Jurkowski