System polityczny Republiki Łotwy na przestrzeni minionych kilkudziesięciu lat ewoluował w sposób zasadniczy. Od systemu demokratycznego przez okres rządów dyktatury, rozwiązań instytucjonalnych tożsamych dla państw anektowanych przez ZSRR po system parlamentarno-gabinetowy. Wraz z przekształceniami systemu politycznego zachodziły zmiany gospodarcze. Co więcej, Łotwa do niedawna uważana była za „tygrysa bałtyckiego"; stawiano ją za przykład krajom Europy Środkowej i Wschodniej, które transformowały swoje gospodarki. Transformacja systemowa na Litwie, Łotwie i w Estonii rozpoczęła się bowiem w 1991 roku, a więc dwa lata później niż w Polsce. Jako republiki ZSRR, silnie skorelowane z radykalną, centralnie planowaną gospodarką radziecką teoretycznie trudniej powinny przejść transformację, pomimo to tempo wzrostu gospodarczego było szybsze aniżeli w Polsce. W obecnej dobie, w wyniku światowego kryzysu finansowego, który ujawnił się pod koniec 2008 roku, Łotwa stanęła na skraju bankructwa. Jakie konsekwencje jej grożą? Czy jest to moment odwrotu od trzeciej fali demokratyzacji? W chwili obecnej już widać bardzo poważne zmiany polityczne - po raz pierwszy od momentu odzyskania niepodległości przez Łotwę merem Rygi został Rosjanin z Partii Zgody. Jakie będą dalsze zmiany i następstwa? Nasuwa się także pytanie, czy kierunki, zakres i głębokość transformacji gospodarki Łotwy były słuszne?