Przedmiotem niniejszego studium jest analiza mało znanej problematyki w środowisku polskich politologów, a odnoszącej się do rozważań na temat reżimów międzynarodowych. Szczególnie istotnym i oryginalnym ujęciem w niniejszej pracy jest polączenie teorii reżimów międzynarodowych z bardzo szczegółową wiedzą dotyczącą Traktatu CFE, który de facto jest wzorcowym porozumieniem w dziedzinie rozbrojenia konwencjonalnego. Przedmiotem badawczym pracy jest problem organizacji kooperacyjnych zachowań w poliarchicznym środowisku międzynarodowym, które cechuje się decentralizacją. Spowodowane jest to istnieniem scentralizowanych państw, przy jednoczesnym braku centralnego ośrodka sterowania. Jak wskazuje autor, warunki, w jakich jest możliwa współpraca, zależą od rozwoju instytucji międzynarodowych, gdzie znaczącą rolę odgrywają reżimy. Problem ten przedstawiono w oparciu o rozważania teoretyczne odnoszące się do genezy, istoty, specyfiki oraz tworzenia i funkcjonowania reżimów międzynarodowych. W publikacji autor analizuje strukturę Traktatu CFE, wykonywanie postanowień, mechanizm weryfikacji oraz jego efektywność na podstawie dokonań tego reżimu w dziedzinie bezpieczeństwa konwencjonalnego na arenie międzynarodowej. Ramy czasowe obejmują lata 90. XX wieku – od momentu uzgodnienia reżimu – i pierwsze lata XXI wieku.