Nocna Zmiana Bluesa właśnie skończyła w zdrowiu dwadzieścia lat. Nie mamy do czynienia z zespołem–legendą. Mamy do czynienia z zespołem grającym muzykę z sercem, w sposób prawdziwy i szczery, grającym ją swieżo. Mamy do czynienia z zespołem od początku wiernym jednej stylistyce, choć – w ostatnich latach – poddającym tę stylistykę różnorakim zabiegom. Mamy do czynienia z zespołem zajmującym w świecie polskiego bluesa miejsce ważne. Miejsce niepodważalne. Sławek Wierzcholski – lider zespołu – nie szermuje określeniem „czuć bluesa”. Nie kryje też, że do tego, co robi, podchodzi zdroworozsądkowo. Bez zbędnej afektacji, acz z należytą atencją. Z drugiej strony podkreśla, że ma wielkie szczęście robić to, co lubi, co kocha. „Chory na bluesa”, który „wyzdrowieć nie chce już” – ot co. Co znaczy dwadzieścia lat grania muzyki niemodnej, elitarnej nawet – wie tak naprawdę chyba tylko Sławek. Nocna Zmiana Bluesa liczy zatem sobie dwie dekady, jednakże jubilaci czują się rześko. To bardzo dobrze. Bo przecież „bluesman, niczym dobre wino, im starszy tym lepszy”. O tym, jak wino dojrzewało, jest właśnie ta książka.

";"";