Kraj kilimem przykryty Współczesna literatura Bośni i Hercegowiny
83-7322-879-9/red. Bogusław Zieliński/brak danych/112
zł9.66
Tax included
Poetyckie wizje Jurkowskiego żyją siłą podmiotu lirycznego, jego czasem wewnętrznym, który (tak się czasem wydaje) rozsypać się może w każdej chwili, przy lada stąpnięciu. Co zatem czyni poeta, który bierze pod uwagę ludzką bezradność, bezsiłę, dramat wszystkich uczuć, które bywają nietrwałe i ulotne? Nie wyzbywa się ironii jako dochodzenia do istoty rzeczy. Poeta okrasza swój poetycki pejzaż pewnego rodzaju gorzką melancholią - tęsknota wiruje w okowach wszechświata, a „słowa coraz bardziej zagłusza metaliczny szum obracającego się czasu”.
To charakterystyczne w tej poezji – podkreślanie przeżycia związanego ze stylem myśli egzystencjalistycznej, gdzie człowiek pewne postawy przeżywa jako autentyczne. Gdzie pamięć i przeszłość bywają paradoksem wyobraźni – tzw. kreacją teraźniejszości. Poeta nie jest bynajmniej (w tej teraźniejszości) prorokiem prawd odwiecznych. Powierzono mu jedynie rolę Syzyfa, pchającego swój kamień pod wysoką górę...
Andrzej Gnarowski
Perspektywa kosmosu, krotochwila historii, codzienny rytm krwi pokazane w utworach [...] portretują jednostkę, bohatera naszych czasów, z wielu punktów widzenia [...] kogoś doświadczonego, kto nie chce i wreszcie nie musi przyjmować rzeczy do wierzenia, lecz każdorazowo zobowiązany jest stwarzać sobie własne miary rzeczy. Jest w wielopostaciowym, migotliwym bohaterze liryki Stefana Jurkowskiego także mały wrażliwy chłopiec, wędrowiec „dzieckiem podszyty”, szukający świata bez pośredników. Mozolnie, z pasją, wyjątkowo uczciwie.
Krzysztof Lisowski
Kraj kilimem przykryty Współczesna literatura Bośni i Hercegowiny red. Bogusław Zieliński
83-7322-879-9/red. Bogusław Zieliński/brak danych/112
Specific References
Poetyckie wizje Jurkowskiego żyją siłą podmiotu lirycznego, jego czasem wewnętrznym, który (tak się czasem wydaje) rozsypać się może w każdej chwili, przy lada stąpnięciu. Co zatem czyni poeta, który bierze pod uwagę ludzką bezradność, bezsiłę, dramat wszystkich uczuć, które bywają nietrwałe i ulotne? Nie wyzbywa się ironii jako dochodzenia do istoty rzeczy. Poeta okrasza swój poetycki pejzaż pewnego rodzaju gorzką melancholią - tęsknota wiruje w okowach wszechświata, a „słowa coraz bardziej zagłusza metaliczny szum obracającego się czasu”.
To charakterystyczne w tej poezji – podkreślanie przeżycia związanego ze stylem myśli egzystencjalistycznej, gdzie człowiek pewne postawy przeżywa jako autentyczne. Gdzie pamięć i przeszłość bywają paradoksem wyobraźni – tzw. kreacją teraźniejszości. Poeta nie jest bynajmniej (w tej teraźniejszości) prorokiem prawd odwiecznych. Powierzono mu jedynie rolę Syzyfa, pchającego swój kamień pod wysoką górę...
Andrzej Gnarowski
Perspektywa kosmosu, krotochwila historii, codzienny rytm krwi pokazane w utworach [...] portretują jednostkę, bohatera naszych czasów, z wielu punktów widzenia [...] kogoś doświadczonego, kto nie chce i wreszcie nie musi przyjmować rzeczy do wierzenia, lecz każdorazowo zobowiązany jest stwarzać sobie własne miary rzeczy. Jest w wielopostaciowym, migotliwym bohaterze liryki Stefana Jurkowskiego także mały wrażliwy chłopiec, wędrowiec „dzieckiem podszyty”, szukający świata bez pośredników. Mozolnie, z pasją, wyjątkowo uczciwie.
Krzysztof Lisowski