Rodzina jako podstawowa i niezastąpiona wspólnota jest środowiskiem stwarzającym najlepsze warunki do przekazywania z pokolenia na pokolenie podstawowych wartości kulturowych, społecznych, religijnych i moralnych. W rodzinie człowiek tworzy swoją historię życia - tu się rodzi, rozwija, kształtuje swoje podstawowe zręby osobowości - tu się wychowuje i wychowuje innych. Niestety współcześnie coraz częściej struktura rodziny jest zaburzona na skutek swej niepełności, w konsekwencji czego zagrożeniu ulegają jej podstawowe funkcje. Gdy mówimy o rodzinach niepełnych, z reguły mamy na myśli rodziny samotnych matek. Rodzinami samotnych ojców zaczęto interesować się w aspekcie demograficznym dopiero w latach 70., stąd też w Polsce poświęcono im niewiele opracowań. Niniejsza książka stara się wypełnić tę lukę. Publikacja z jednej strony zawiera informacje zaczerpnięte ze współczesnej literatury polskiej i zagranicznej, a odnoszące się zarówno do ogólnych twierdzeń pedagogicznych, jak i bezpośrednio do problemu podstawowych funkcji opiekuńczo-wychowawczych, ale realizowanych tylko przez ojca, z drugiej zaś - ujmuje podstawy metodologiczne badań własnych. Ponadto Czytelnik znajdzie w książce wyniki badań empirycznych dotyczących takich zagadnień, jak: zaspokajanie przez samotnych ojców potrzeb biologicznych i psychicznych dzieci, wypełnianie wybranych zadań opiekuńczych oraz podejmowanie przez nich działań wychowawczych wobec potomstwa. Publikację kończą propozycje pedagogiczne dla wychowawców i wskazania na perspektywy dalszych badań nad samotnym ojcostwem.