Puchary fantazji pełne
83-7441-361-1, 978-83-7441-361-9/Bolesław Pilarek/2006/141
9,66 zł
Brutto
Autor specjalizuje się w upowszechnianiu osiągnięć nauki i przodującej praktyki rolniczej. Od ponad ćwierć wieku, oprócz redagowania czasopism i publikowania artykułów prasowych, zajmuje się pisaniem poradników, książek, kalendarzy i broszur. Jest autorem lub współautorem ponad 20 takich wydawnictw, kilku prac naukowych i jednego skryptu dla studentów. W książce „Puchary fantazji pełne” prezentuje kilkaset receptur zaczerpniętych z dawnej krajowej literatury lub otrzymanych od hobbystów, których pasjonuje przygotowywanie nalewek, likierów, koktajli, kruszonów i ponczy. Między innymi podaje przepis na staropolską krambambulę, która za króla Augusta III Sasa spośród wszelakich trunków cieszyła się największym powodzeniem. Była to nalewka zaprawiana korzeniami, z której produkcji słynął Gdańsk. Trunek ten swojego renesansu doczekał się na początku XX wieku, kiedy to stal się dyżurnym napojem na stołach artystów i studentów, którzy po spożyciu każdego kieliszka wyśpiewywali, niby refren piosenki, nazwę nalewki: „Krambambula, krambambula!”.
Puchary fantazji pełne Bolesław Pilarek
83-7441-361-1, 978-83-7441-361-9/Bolesław Pilarek/2006/141
Specyficzne kody
Autor specjalizuje się w upowszechnianiu osiągnięć nauki i przodującej praktyki rolniczej. Od ponad ćwierć wieku, oprócz redagowania czasopism i publikowania artykułów prasowych, zajmuje się pisaniem poradników, książek, kalendarzy i broszur. Jest autorem lub współautorem ponad 20 takich wydawnictw, kilku prac naukowych i jednego skryptu dla studentów. W książce „Puchary fantazji pełne” prezentuje kilkaset receptur zaczerpniętych z dawnej krajowej literatury lub otrzymanych od hobbystów, których pasjonuje przygotowywanie nalewek, likierów, koktajli, kruszonów i ponczy. Między innymi podaje przepis na staropolską krambambulę, która za króla Augusta III Sasa spośród wszelakich trunków cieszyła się największym powodzeniem. Była to nalewka zaprawiana korzeniami, z której produkcji słynął Gdańsk. Trunek ten swojego renesansu doczekał się na początku XX wieku, kiedy to stal się dyżurnym napojem na stołach artystów i studentów, którzy po spożyciu każdego kieliszka wyśpiewywali, niby refren piosenki, nazwę nalewki: „Krambambula, krambambula!”.