W procesie utraty hiszpańskiego imperium kolonialnego w XIX wieku specjalne miejsce zajmuje traktat zawarty między Hiszpanią a Stanami Zjednoczonymi w 1819 r., zwany w historiografii transkontynentalnym. Na jego mocy Stany Zjednoczone uzyskały Florydę Wschodnią i Zachodnią oraz granicę biegnącą przez cały kontynent północnoamerykański: od Zatoki Meksykańskiej na wschodzie po Ocean Spokojny na zachodzie. Znaczenie traktatu wykraczało poza stosunki bilateralne – poruszał on kwestie kolonii hiszpańskich w obu Amerykach i tym samym angażował inne potęgi europejskie prowadzące aktywną politykę w tej części świata. Temat ten został po raz pierwszy podjęty przez badacza polskiego. Nie spotkał się on z odpowiednią uwagą również w historiografii hiszpańskiej, co potwierdza nieprzezwyciężone po dziś dzień, a zapoczątkowane w wieku XVI, zaniedbanie terenów Ameryki Północnej. Z kolei historiografia Stanów Zjednoczonych zazwyczaj koncentruje się na amerykańskim wkładzie w proces tworzenia traktatu, umniejszając lub nawet pomijając rolę i stanowisko drugiej strony. Praca ta wypełnia lukę istniejącą w badaniach polskich historyków.
Data wydania:
Warning: Undefined array key 2 in /var/cache/dev/smarty/compile/marszalek/13/8e/14/138e14435bef9d16f0a0195ceb843580c2a1db1c_2.file.product.tpl.cache.php on line 119
Data wydania: 2017
Data wydania: brak danych
Data wydania: 2012
W procesie utraty hiszpańskiego imperium kolonialnego w XIX wieku specjalne miejsce zajmuje traktat zawarty między Hiszpanią a Stanami Zjednoczonymi w 1819 r., zwany w historiografii transkontynentalnym. Na jego mocy Stany Zjednoczone uzyskały Florydę Wschodnią i Zachodnią oraz granicę biegnącą przez cały kontynent północnoamerykański: od Zatoki Meksykańskiej na wschodzie po Ocean Spokojny na zachodzie. Znaczenie traktatu wykraczało poza stosunki bilateralne – poruszał on kwestie kolonii hiszpańskich w obu Amerykach i tym samym angażował inne potęgi europejskie prowadzące aktywną politykę w tej części świata. Temat ten został po raz pierwszy podjęty przez badacza polskiego. Nie spotkał się on z odpowiednią uwagą również w historiografii hiszpańskiej, co potwierdza nieprzezwyciężone po dziś dzień, a zapoczątkowane w wieku XVI, zaniedbanie terenów Ameryki Północnej. Z kolei historiografia Stanów Zjednoczonych zazwyczaj koncentruje się na amerykańskim wkładzie w proces tworzenia traktatu, umniejszając lub nawet pomijając rolę i stanowisko drugiej strony. Praca ta wypełnia lukę istniejącą w badaniach polskich historyków.
