Przedstawiona książka jest zbiorem esejów w większości publikowanych już w jakiejś postaci, choć rozproszonych po pracach zbiorowych, a stanowiących zarazem przejaw pewnej spójnej, jak mam nadzieję, troski o skupienie na problematyce zarazem pedagogicznej i egzystencjalnej, w tym z wykorzystaniem inspiracji, które zawdzięczam odkryciu niezwykłego humanizmu w pracach (listach, esejach, wierszach, zbiorach refleksji, dzienniku) Thomasa Mertona i jemu poświęconych. Inspiracja ta ciągle pozostaje na obrzeżach zainteresowań pedagogów, choć jestem głęboko przekonana, że warta jest uwzględnienia w myśleniu pedagogicznym. Poza wątkami głęboko sakralnymi mamy tu szereg rozważań ważnych dla odbiorcy bez względu na jego wyznanie czy światopogląd. Merton jest po prostu niezwykle wrażliwym humanistą w najlepszym tego słowa znaczeniu.

Fragment Wstępu