Wiersze Siemiątkowskiego są szlachetnie proste. Dostrzegam w nich znakomitą komunikatywność, oszczędność w „gospodarowaniu” środkami wyrazu, szlachetną jasność, która jest sztuką, w żadnym przypadku nie bezradnością warsztatową. Dostrzegam stonowaną ekspresję, która jednak dostatecznie radzi sobie z budowanie „klimatu poetyckiego” i wystarczająco ustanawia walory liryczne tych utworów. Innymi słowy: tego Autora stać – co tutaj udowodnił –na prawdziwą poezję.

Leszek Żuliński, Ze Wstępu