Polityczne priorytety i elementy codzienności socjalistycznej szkoły. Wybór studiów poświęconych dziedzictwu edukacyjnemu PRL–u
978-83-7780-796-5/Romuald Grzybowski/2013/332
36,23 zł
Brutto
Przedmiotem badań prezentowanych w książce jest szeroko rozumiane dziedzictwo edukacyjne okresu PRL-u.
[...] Rezultatem intelektualnej i emocjonalnej konfrontacji z przeszłością, z jej wybranymi składnikami, dobieranymi w drodze selekcji i reinterpretacji, jest tradycja będąca tylko częścią dziedzictwa. Staje się nią to wszystko [...], co dla współczesnych zachowuje aktualność znaczącego doświadczenia społecznego (w przypadku pedagogiki - doświadczenia edukacyjnego). W odniesieniu do tradycji najważniejsze jest bowiem ustosunkowanie się współczesnych do przeszłości, „ich zgoda na dziedziczenie". Istotną rolę odgrywa tu wartościowanie, gdyż jedynie opierając się na określonej hierarchii wartości, można dokonać wyboru tej części dziedzictwa, którą włącza się do współczesności.
[...] Warunkiem uzyskania twórczego stosunku młodych pokoleń pedagogów do tradycji jest zetknięcie i zaznajomienie ich z dziedzictwem edukacyjnym. Dopiero na tej kanwie może dojść do wartościowania poszczególnych elementów spuścizny edukacyjnej wieków minionych i włączania do świadomości współczesnych pedagogów tych spośród nich, które w ich odczuciu zachowały „aktualność znaczącego doświadczenia edukacyjnego i społecznego". Trudno jednak oczekiwać ustosunkowania się studentów do przeszłości, ich „zgody na dziedziczenie" wybranych elementów dziedzictwa bez możliwości jego poznania. [...] Tymczasem edukacja historyczna przyszłych nauczycieli i pedagogów w szkołach wyższych w Polsce nie tyle podupada, ile wręcz zanika.
Co to oznacza dla jakości ich kształcenia? Jaki będzie wpływ tej decyzji na stan świadomości historyczno-edukacyjnej młodych nauczycieli? Niepokój budzi zwłaszcza katastrofalny stan wiedzy studentów o okresie tzw. Polski Ludowej (PRL-u). Praktyka akademicka ujawnia, że kolejne roczniki studentów - przyszłych pedagogów - wykazują się niemal całkowitą niewiedzą w odniesieniu do historii Polski z lat 1945- -1989. Niestety także w szkole wyższej przyszli pedagodzy nie uzupełnią swej wiedzy o PRL-u. Szczątkowa liczba godzin przeznaczonych na realizację programu historii wychowania sprawia, że zagadnienia związane z edukacją, wychowaniem i indoktiynacją dzieci i młodzieży w Polsce po 1945 roku nie mają szansy zaistnieć w świadomości przyszłych pedagogów - wychowawców kolejnych pokoleń Polaków.
Prezentowana praca jest próbą odpowiedzi na zaistniałą sytuację. Nie jest podręcznikiem do historii edukacji w PRL-u ani też pełną naukową syntezą polskiego dziedzictwa edukacyjnego z tego okresu. Jest zbiorem studiów, na treść którego składają się opracowania będące rezultatem wieloletnich badań autora [...]. Kluczem doboru tekstów były podjęte problemy badawcze, odnoszące się bądź do kategorii „priorytety polityczne rządzącej krajem PZPR", bądź też do kategorii, którą określiłem jako „codzienność socjalistycznej szkoły".
Fragment Wprowadzenia
Polityczne priorytety i elementy codzienności socjalistycznej szkoły. Wybór studiów poświęconych dziedzictwu edukacyjnemu PRL–u Romuald Grzybowski
978-83-7780-796-5/Romuald Grzybowski/2013/332
Specyficzne kody
Przedmiotem badań prezentowanych w książce jest szeroko rozumiane dziedzictwo edukacyjne okresu PRL-u.
[...] Rezultatem intelektualnej i emocjonalnej konfrontacji z przeszłością, z jej wybranymi składnikami, dobieranymi w drodze selekcji i reinterpretacji, jest tradycja będąca tylko częścią dziedzictwa. Staje się nią to wszystko [...], co dla współczesnych zachowuje aktualność znaczącego doświadczenia społecznego (w przypadku pedagogiki - doświadczenia edukacyjnego). W odniesieniu do tradycji najważniejsze jest bowiem ustosunkowanie się współczesnych do przeszłości, „ich zgoda na dziedziczenie". Istotną rolę odgrywa tu wartościowanie, gdyż jedynie opierając się na określonej hierarchii wartości, można dokonać wyboru tej części dziedzictwa, którą włącza się do współczesności.
[...] Warunkiem uzyskania twórczego stosunku młodych pokoleń pedagogów do tradycji jest zetknięcie i zaznajomienie ich z dziedzictwem edukacyjnym. Dopiero na tej kanwie może dojść do wartościowania poszczególnych elementów spuścizny edukacyjnej wieków minionych i włączania do świadomości współczesnych pedagogów tych spośród nich, które w ich odczuciu zachowały „aktualność znaczącego doświadczenia edukacyjnego i społecznego". Trudno jednak oczekiwać ustosunkowania się studentów do przeszłości, ich „zgody na dziedziczenie" wybranych elementów dziedzictwa bez możliwości jego poznania. [...] Tymczasem edukacja historyczna przyszłych nauczycieli i pedagogów w szkołach wyższych w Polsce nie tyle podupada, ile wręcz zanika.
Co to oznacza dla jakości ich kształcenia? Jaki będzie wpływ tej decyzji na stan świadomości historyczno-edukacyjnej młodych nauczycieli? Niepokój budzi zwłaszcza katastrofalny stan wiedzy studentów o okresie tzw. Polski Ludowej (PRL-u). Praktyka akademicka ujawnia, że kolejne roczniki studentów - przyszłych pedagogów - wykazują się niemal całkowitą niewiedzą w odniesieniu do historii Polski z lat 1945- -1989. Niestety także w szkole wyższej przyszli pedagodzy nie uzupełnią swej wiedzy o PRL-u. Szczątkowa liczba godzin przeznaczonych na realizację programu historii wychowania sprawia, że zagadnienia związane z edukacją, wychowaniem i indoktiynacją dzieci i młodzieży w Polsce po 1945 roku nie mają szansy zaistnieć w świadomości przyszłych pedagogów - wychowawców kolejnych pokoleń Polaków.
Prezentowana praca jest próbą odpowiedzi na zaistniałą sytuację. Nie jest podręcznikiem do historii edukacji w PRL-u ani też pełną naukową syntezą polskiego dziedzictwa edukacyjnego z tego okresu. Jest zbiorem studiów, na treść którego składają się opracowania będące rezultatem wieloletnich badań autora [...]. Kluczem doboru tekstów były podjęte problemy badawcze, odnoszące się bądź do kategorii „priorytety polityczne rządzącej krajem PZPR", bądź też do kategorii, którą określiłem jako „codzienność socjalistycznej szkoły".
Fragment Wprowadzenia